تسنیم: یک هنرمند حوزه کودک اعتقاد دارد که باید از مدیران تلویزیون پرسید چرا «فیتیله‌ای‌ها» روی آنتن نیستند؟ ترجیح و دغدغه‌مان همیشه تلویزیون است و دوست داریم در این روزهای کرونایی کمک‌کار خانواده‌ها باشیم و برای بچه‌هایشان برنامه بسازیم. محمدمسلمی با اشاره به اینکه از مدیران بپرسید چرا امثالِ ما نیستیم و مثلِ گذشته به برنامه‌های کودک توجه نمی‌شود تصریح کرد: باید از مدیران بپرسید چه کار می‌کنند و به چه چیزها و کسانی فکر می‌کنند؟ چه چیز بهتر از اینکه حال مردم خصوصاً بچه‌های این سرزمین خوب باشد، وقتشان به درستی پُر شود و دست از این گوشی و شبکه‌های ماهواره‌ای با محتوای پوچ بردارند. این پرسش را از مدیران داشته باشید که چرا بچه‌ها را از تماشای برنامه‌های کودک محروم کرده‌اند؟ در این موقعیت ویژه که باید در خدمت بچه‌ها و خانواده‌ها باشیم، بستری برای کار وجود ندارد. انگار برای تلویزیون مهم نیست که برنامه کودک داشته باشد! ما آمادگی اجرا و ساخت هر نوع برنامه‌ای را داریم. چندی پیش «دوقلوها» را روی آنتن داشتیم و جالب است بدانید که بعد از گذشت ۶ ماه از پخش هنوز با ما تسویه‌حساب نکرده‌اند.
وی افزود: دلم می‌سوزد، واقعاً برنامه‌های کودک مهجور واقع شده و به نقطه صفری رسیدیم که کار درخوری برای عرضه به کودکان نداریم. در شرایطی که بچه‌ها مدرسه ندارند و بیرون از خانه نمی‌توانند بروند و درگیر تلخی‌های کرونا شده‌اند فاجعه است که دست روی دست گذاشته‌ایم. می‌بینم کودک ما به سمت ماهواره و محتواهای بی‌کاربرد گوشی‌های تلفن همراه می‌رود. مدیران بدانند که ما با بچه‌های معلول و سرطانی زندگی کردیم و به مناطق محروم و دورافتاده این سرزمین رفته‌ایم که تنها وسیله و ابزار ارتباطی‌شان همین تلویزیون است. ما انگیزه ساخت برنامه‌مان به خاطر همین مردمان سرزمینمان است که دوست دارند برنامه خوب ببینند اما انگار برای مدیران ما مهم نیست. این هنرمند حوزه کودک تأکید کرد: چه کار کنیم که همه‌چیز سلیقه‌ای شده و این برای ما درد است. به نظرمن همه برای فرهنگ‌سازی کودکان ایران وظیفه داریم. باید به فکر بچه‌ها باشیم که فضای مجازی و ماهواره‌ای به دنبال نابودی این فرهنگ غنی ایرانی و اسلامی کودکان‌اند. واقعاً تلویزیون فضای برنامه‌سازی برای ما مهیا کند هیچ‌وقت به مدیوم دیگری مثل سینمای خانگی نمی‌رویم و فکر می‌کنیم، چون خودمان را فرزند تلویزیون می‌دانیم. نباید در حقِ کودکمان ظلم کنیم و آنان الگوهایشان را از درونِ شخصیت‌های کارتونی و انیمیشنی خارجی پیدا کنند. باید در این روزگار تلخی‌های کرونایی به سمت ماهواره و فضای مجازی نروند و تلویزیون جمهوری اسلامی ببینند.
وی در پاسخ به این پرسش که اخیراً پیشنهادی برای ساخت برنامه کودک داشتید یا پیشنهاد و طرحی به تلویزیون دادید؟ تصریح کرد: پیشنهاد نداشتیم اما پیشنهاد دادیم حداقل آرشیو برنامه‌های ما را بگذارید. ما که نباید التماس کنیم فضای برنامه‌سازی برایمان فراهم کنند! در شرایطی که سریال‌های گریه‌دار با بودجه‌های وحشتناک به خورد مردم می‌دهند چه کار عروسکی می‌بینید که مثلِ دوران گذشته قصه‌های مجید، خانه مادربزرگه، محله بهداشت و محله بروبیا، بچه‌ها را سر ذوق بیاورد. مگر چند گروه کاربلد در حوزه کودک داریم؟ چرا این سرمایه‌ها را حفظ نمی‌کنیم؟ ما می‌توانیم روی ناهنجاری‌های جامعه، تغذیه، دین و درس بچه‌ها با سیاست‌گذاری‌های تلویزیون کار کنیم.
 

فارس: معاون مرکز فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از آغاز تولید نخستین سریال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با موضوع سواد رسانه‌ای و فضای مجازی به نام «چای نت» خبر داد. محمدصادق افراسیابی معاون مرکز فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: سریال چای نت یک سریال ۲۰ قسمتی است که عمده مباحث مطرح شده در این سریال با زبان طنز، مهارت‌های مورد نیاز مردم در فضای مجازی را آموزش می‌دهد. به گفته وی، سریال چای نت پروژه مشترک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت فضای مجازی سازمان صدا و سیما است که متناسب با ویژگی‌های کاربران فضای مجازی در حال تولید است و این امید وجود دارد که محتوای این سریال در فضای مجازی توسط کاربران بازنشر شود.

جام جم: مستند «رویای آمریکایی» با هدف نمایش ماهیت اصلی و چهره بدون اصلاح آمریکا و اوج نژادپرستی این کشور از شبکه یک روی آنتن می‌رود. سال‌هاست جامعه آمریکایی در قالب شخصیت‌های مشهور و به انحای گوناگون به تولید رویای آمریکایی می‌پردازد که این امر بزنگاه‌هایی با چالش جدی مواجه شده بود اما پس از قتل بی‌رحمانه جورج فلوید به دست پلیس نژادپرست آمریکا و خیزش مردمی این کشوراعم از سیاه و سفید و اعتراض‌های بی‌شمار و تمام نشدنی، پس از ۳۰ سال پای ارتش آمریکا را به خیابان‌های این کشورباز کرد و به ناگهان همه دنیا دریافتند که رویای آمریکایی خود نیز یک رویای دست نیافتنی بیش نیست. مستند «رویای آمریکایی» سعی دارد با بررسی وضعیت فعلی کشورآمریکا ودرخلال صحبت‌های شخصیت‌های سیاسی از کشورهای انگیس، روسیه، مالزی، ترکیه و بوسنی و هرزگوین، به ماهیت اصلی و چهره بدون روتوش آمریکا برسد.

پایان فیلم‌برداری «ماشوم»
ایلنا: فیلم‌برداری فیلم کوتاه «ماشوم» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی حسین میرزامحمدی که اوایل تیرماه وارد مرحله تولید شده بود به پایان رسید. نویسنده این فیلم مسعودهاشمی‌نژاد است. داستان «ماشوم» در افغانستان می‌گذرد و قصه آدم‌هایی را روایت می‌کند که زندگی‌شان تحت تأثیر جنگ و تنش‌های این کشور در طول سالیان اخیر قرار گرفته است.

بازی رومیزی «گنجیشکک» در کانون تولید می‌شود
فارس: بازی کارتی «گنجیشکک‌اشی‌مشی» با اقتباس از ادبیات فولکلور استان فارس طراحی و آماده تولید در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شده است.۱۰ بازی رومیزی و کارتی برگرفته از آثار فاخر ادبیات کهن فارسی و ادبیات معاصر از مجموعه «میز بازی ایرانی» از سوی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان طراحی شده است.

فیلم‌برداری «بیرون پشت در»به پایان رسید
پایگاه خبری فیلم کوتاه: «بیرون پشتِ در» روایتی کوتاه از زندگی زوجی جوان و بحرانی تازه است که چهار سال قبل خود آغازگر آن بوده‌اند. فیلم‌برداری این فیلم کوتاه که در روز اول با حضور تورج اصلانی آغاز شده بود با اتمام فیلم‌برداری وارد مرحله تدوین شد. در این فیلم که نویسندگی و کارگردانی آن را علی‌شورورزی برعهده داشت شیوامکی‌نیان، محمدرضامالکی، سمیراحضرتی و نیکااصلانی در لوکیشنی در تهران مقابل دوربین اصلانی حاضر شدند.

آغازبه‌کار سینمافردوسی بیرجند با «شنای‌پروانه»
مهر: سینما فردوسی بیرجند پس از بازسازی و نوسازی بازگشایی شد. در مراسم بازگشایی این سینما حیدری‌خلیلی معاون مدیریت و منابع سازمان سینمایی در سخنانی کوتاه ضمن تشکر از سپاه،فرمانداری و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گفت: حمایت از بازسازی سینماهای قدیمی فعال در راستای کلان برنامه عمومی‌سازی دسترسی فرهنگی و به منظور ارتقای کیفیت خدمات سینمایی،احترام به مخاطبان و تقویت بازار فرهنگی اکران سینمای کشور صورت می‌گیرد.

گلستان از برگزاری نمایشگاه حضوری منصرف شد
ایسنا: نمایشگاه «۱۰۰اثر۱۰۰هنرمند» که قرار بود نخستین نمایشگاه حضوری گالری گلستان بعد از چند ماه تعطیلی باشد به دنبال افزایش شیوع کرونا به صورت آنلاین برگزار می‌شود. مدیر گالری گلستان گفت: برگزاری این نمایشگاه طبیعتاً منجربه حضور تعداد زیادی از افراد در محیط گالری می‌شد و با توجه به افزایش میزان ابتلا به بیماری کرونا و قانون دفتر هنرهای تجسمی مبنی بر حضور تعداد مشخصی از افراد در گالری عملاً امکان برگزاری حضوری نمایشگاه وجود نداشت. گلستان اظهار کرد: این نمایشگاه از سوم تا ۳۰ مرداد ماه به صورت آنلاین برگزار می‌شود.

انتشار «سرزمین مرده‌ها و زنده‌ها» برای بچه‌ها
ایبنا: داستان طنز «سرزمین مرده‌ها و زنده‌ها» نوشته طاهره ایبد منتشر شد. این کتاب از سری مجموعه بهترین نویسندگان ایران است که به دبیری محمودبرآبادی توسط انتشارات شهرقلم وارد بازار نشر شده است. این داستان با تصویرگری غزاله‌بیگدلو برای کودکان گروه سنی ب (کودکان ۶ تا ۱۲ سال) منتشر شد.
در بخشی از این کتاب آمده است: «سرزمینی بود آن طرف دنیا. توی این سرزمین هر اتفاقی برای کسی می‌افتاد،می‌افتاد و می‌مرد. تا پشه یکی را نیش می‌زد،می‌افتاد و می‌مرد. تا انگشت کوچک پای یکی به جایی می‌خورد،می‌افتاد و می‌مرد...»
 
انجمن داستان‌نویسان در راه کشوری‌شدن
ایرنا: دبیر انجمن صنفی کارگری داستان‌نویسان استان تهران از کشوری شدن قریب‌الوقوع این انجمن خبر داد. ضحی‌کاظمی درباره تغییر این انجمن از استانی به کشوری گفت: طبق مصوبه انجمن‌های پدیدآورندگان هنری دولت مبنی بر تشکیل انجمن‌های صنفی گسترده کشوری زیرنظر وزارت کار و اموراجتماعی که در سال۱۳۹۸ به تصویب رسید انجمن صنفی داستان‌نویسان به زودی کشوری خواهد شد و داستان‌نویسان دارای شرایط عضویت از سراسر کشور می‌توانند در انجمن عضو شوند.

یک مجری برنامه‌های تلویزیونی درباره تأثیر گرفتن تلویزیون از اینستاگرام در استفاده از چهره‌های مجازی و برنامه‌سازی بیان کرد: تلویزیون باید فضای‌مجازی را هدایت کند نه برعکس. «منصورضابطیان» که این روزها بیشتر در رادیو فعالیت دارد درباره اینکه چرا کمتر مجریان حرفه‌ای تلویزیون در برنامه‌ها اجرا می‌کنند بیان کرد: در صداوسیما مجریانی داشته‌ایم که بهترین برنامه‌ها را ساخته‌اند و از آن‌ها کار را یاد گرفته‌ام ولی متأسفانه امروز هیچ‌یک در تلویزیون نیستند. وی درباره خلأ حضور این افراد اضافه کرد: وقتی این افراد نیستند یا همکارانم در حاشیه هستند، یعنی یک جای کار ایراد دارد؛ یا دایره دوستان تنگ شده که کسی در آنجا نمی‌شود یا شرایط کار مهیا نیست و این زنگ خطری است که خیلی وقت است به صدا درآمده است. مجری برنامه‌های «رادیوهفت» و «صدبرگ» درباره اینکه چرا تلویزیون بیشتر به سمت برنامه‌هایی با رویکرد بهره‌گیری از اینستاگرام یا چهره‌های مجازی رفته است؟ گفت: وقتی باسابقه‌ها در رسانه نباشند یعنی یا تلویزیون آن‌ها را تحمل نمی‌کند یا آن‌ها تلویزیون را تحمل نمی‌کنند و این به معنای از دست رفتن سرمایه‌های کشور است. ضمن اینکه این رسانه است که باید فضای مجازی را هدایت کند نه اینکه برعکس باشد و فضای مجازی روی این رسانه تأثیر بگذارد. وی در پایان درباره برنامه‌هایی که با هدف پخش از فضای مجازی ساخته می‌شود گفت: این حرفه‌ای نیست که ما با این هدف برنامه بسازیم که دو دقیقه از کارمان در فضای مجازی ترند باشد! ضابطیان در پایان گفت: شعاری به‌عنوان رویکرد اصلی تلویزیون داریم که به آن احترام می‌گذاریم و همان سخن امام خمینی (ره) است که تلویزیون را دانشگاه می‌دانستند. اگر تلویزیون مغلوب فضای مجازی شود دیگر نمی‌تواند به بعد آموزشی و دانشگاهی‌اش عمل کند.

 

«سم مندس» کارگردان انگلیسی تئاتروسینما با ایجاد صندوق حمایت ازکارکنان تئاتردرقدم اول ۵۰۰ هزار یورو کمک ازکمپانی نتفلیکس دریافت کرد. «مندس» کارگردان انگلیسی برنده اسکارکه همواره درعرصه تئاتر نیز چهره‌ای فعال است صندوقی را برای کمک به هنرمندان تئاتر دردوران شیوع کرونا ایجا کرده که هدف از آن کمک به کارکنان عرصه هنر تئاتر است که درمقطع کنونی و به دلیل تعطیلی سالن‌های اجرای نمایش نیازمند کمک مالی هستند. قراراست این صندوق کمک‌های مالی فوری تا سقف هزار پوند را دراختیارهریک ازدرخواست‌کنندگان قرار دهد به‌ویژه کسانی که در شرایط کنونی از لحاظ مالی درشرایط بحرانی برای تهیه نیازهای اولیه زندگی قرار گرفته‌اند. «مندس» تاکید کرده این کمک‌های مالی تنها به هنرمندانی تعلق می‌گیرد که به صورت آزاد فعالیت می‌کنند و با ساختن نمایش و از طریق بلیت‌فروشی کسب درآمد می‌کنند. «مندس» که کارش را با تئاتر آغاز کرد و سپس با ساخت اولین فیلم بلندش «زیبای‌آمریکایی» موفق به کسب جایزه اسکار شد چندی پیش در مصاحبه‌ای شیوع کرونا را بزرگ‌ترین چالش پیش روی زندگی فرهنگی بریتانیا از زمان جنگ جهانی دوم توصیف کرد و عنوان داشت که هنر یک موتور بزرگ رشد اقتصادی است و هنرهای نمایشی زندگی هزاران نفری را تأمین می‌کند که در صنعت سینما و تئاتر مشغول هستند. «مندس» از صاحبان این کمپانی‌ها درخواست کرده بود بخشی از درآمدهای خود در دوران شیوع کرونا را به حمایت از هنرهای نمایشی اختصاص دهند و حالا کمپانی نتفلیکس مبلغ ۵۰۰ هزار پوند را برای حمایت از این صندوق اختصاص داده است. «بوریس‌جانسون» نخست وزیر بریتانیا نیز به اختصاص یک بسته ۱.۵۷ میلیاردپوندی برای نجات بخش هنر بریتانیا و مقابله با آثار منفی شیوع کرونا قول داده است.
 

تندیسی سه متری در تجلیل از اقدامات ماموران پیک و خدمات آنان در طول قرنطینه خانگی و شیوع کرونا در پایتخت روسیه رونمایی شد. فداکاری‌های کادر درمان در مبارزه با کرونا تحسین و احترام مردم جهان را به همراه داشته اما ادامه قرنطینه خانگی بدون وجود ماموران پیک در هیچ کشوری ممکن نبود. به همین دلیل و برای تجلیل از زحمات این قشر سخت‌کوش تندیس یادبودی در شهر مسکو در معرض دید عموم قرار گرفت. به گزارش «رویترز» در این تندیس سه متری با طراحی «آلکسی‌گاریکوویچ» معمار اهل مسکو، قامت یک مرد در دل فلزی به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز کنده‌کاری شده است.
این تندیس به بیش از ۶۰ هزار مأمور پیکی تقدیم شده که در دوره قرنطینه که تقاضا برای خدمات تحویل کالا اوج گرفت، با تمام مشکلات و محدودیت‌ها به کار خود ادامه دادند. «پرکرستوک» بزرگ‌ترین سوپرمارکت زنجیره‌ای روسیه که در ساخت این تندیس دست داشته می‌گوید: تعداد سفارش‌های مشتریان برای تحویل کالا در منزل ماه مه (اردیبهشت-خرداد) امسال چهار برابر سال گذشته بود. «اوزون» اولین و مهم‌ترین خرده‌فروش آنلاین این کشور نیز می‌گوید: حجم خرید مشتریان از این سرویس به دلیل محدودیت‌های کرونایی در ماه آوریل (فروردین-اردیبهشت) تا ۲۰۰ برابر افزایش یافت. در بیانیه مشترک پنج خرده‌فروشی که سفارش ساخت این تندیس را داده‌اند آمده است: (ماموران پیک) هر روز سرکار حاضر می‌شوند و کارشان هم فقط تحویل کالا نیست؛ آن‌ها در کنار سفارشات به مشتریان آسایش و آرامش خاطر نیز تحویل می‌دهند. با اعمال مقررات سخت‌گیرانه قرنطینه در مسکو، پایتخت‌نشینان خانه‌نشین شدند و بسیاری از آن‌ها برای جلوگیری از ابتلا به کرونا به استفاده از خدمات تحویل درِ منزل رستوران‌ها و سوپرمارکت‌ها روی آوردند. این افراد برای ادامه قرنطینه به ماموران پیکی وابسته بودند که بدون در نظر گرفتن خطر ابتلا به کرونا خوراکی‌ها و غذای سفارش داده شده را به مشتری می‌رساندند. مسکو کانون ابتلا به کرونا در کشور روسیه بود که تاکنون بیش از ۶۸۷ هزار نفر از شهروندانش به این بیماری مبتلا شده و بیش از ۱۰ هزار نفر در اثر آن جان خود را از دست داده‌اند.
 

«غلامرضا تختی» فیلمی است که در تولید احساس و مردانگی یک سروگردن از دیگر آثار تولیدشده حول زندگی جهان‌پهلوان بالاتر است. سینمای ناب بهرام‌توکلی نه پشت آوازه «تختی» پنهان می‌شود و نه راه پرسعادت علی‌حاتمی را در پیش می‌گیرد؛ بلکه سینمایی که آگاهانه پیکان روایت را سوی مخاطب می‌گیرد همواره برنده است. به باور نگارنده «غلامرضاتختی» بهترین اثر بهرام‌توکلی از تمام زوایای سینماست.
 مردم‌داری
اگر بخواهیم پرداخت یک شخصیت قهرمان در فیلم‌های ایرانی بعد از انقلاب را زیر ذره‌بین قرار دهیم «غلامرضاتختی» علاوه بر موفقیت کامل در این زمینه سیر صعودی نزولی شخصیت در بُعد زمان را به خوبی نمایش داده است. در نقد سینمایی «کاپون» نیز این توضیح داده شد که سینما ابزاری برای به تصویر کشیدن زندگی نامه یا بیوگرافی نیست حتی مادامی که ژانر مستند به خود می‌گیرد تنها ابژه‌هایی مانند دکوپاژ و تدوین تغییر موضع می‌دهند و سینما مشخصاً ساخته ذهنی خلاق است. از این جهت سینمای تختی در وفاداری به یک اسطوره ملی، نمایش دوران عروج و افول او و افسردگی به بهترین وجه عمل کرده است. موسیقی و کادربندی حساب شده همراه با ریتم خیال‌گونه توکلی که در اکثر آثار او مخصوصاً «آسمان زرد کم‌عمق» قابل لمس است به اثر جاودانگی خاصی بخشیده است. از این جهت فیلم غیرقابل مقایسه با نمونه‌های مشابه مخصوصاً اثر ناتمام علی‌حاتمی است که مردانگی تختی نه به واسطه منیت او بلکه به واسطه دگردوستی او به نمایش گذاشته شده است. توکلی رگ خواب مخاطب ایرانی در مواجهه با چنین قهرمانی را خوب می‌شناسد و به همین جهت بیشتر از چهره بیرونی شخصیت به نمایش گذاشته تا درون او. البته که زندگی خصوصی یک قهرمان همواره برای مخاطب جذابیت فراوانی دارد اما توکلی برای متهم نشدن به عدم آگاهی یا نشر اطلاعات غلط با هوشمندی، تختیِ داستان خود را بیشتر از یک قهرمان فروتن و خوددار، مردم‌دار به نمایش کشیده است.
عشق
تختی مجنون‌وار با «لیلی» به گفت‌وگو می‌پردازد اما هرگز برای تصاحب او مبارزه‌ای نمی‌کند. شخصیتی که در آخرین مصاحبه خود می‌گوید: به لحاظ روحی و جسمی خسته شده است و دیگر از مبارزه دست می‌کشد. در طول 37 سال زندگی خویش مستقیم لیلی را مورد خطاب قرار نمی‌دهد و همواره از خواهر خود برای جویا شدن از احوالات او سؤال می‌کند. این گونه است که عشق درونی تختی تا ابد رازی سر به مهر باقی خواهد ماند.
حرف‌هایی که تختی به نوجوان حاضر در تولید و قبل از انجام عمل جراحی می زند نکات مهم و قابل تاملی دربردارد که از فیلتر یک ذهن انتکتوئل گذشته است. خطابه‌هایی که هرچند آرام و موقر بوده اما طوفانی و محکم زده می‌شود تا نوجوان بداند ریشه و ژنتیک نیروی جاذبه عجیبی دارد.
جریان خودکشی
خودکشی تختی غیرقابل‌باور است. توکلی نه تنها با نمایش این عمل از سوی جهان‌پهلوان خود چهره‌ای سیاه از او باقی نگذاشت بلکه با نمایش این حرکت راز جاودانگی یک قهرمان ملی را برملأ کرد. سکوت میهمان‌دار در آخرین لحظات تختی برای درخواست کمک از او نشانه از ابهت و قدرت ذاتی پهلوان دارد. از همان پلان‌های اولیه، این ابهت در ذهن بیننده ساخته می‌شود و برای کسانی‌که شناخت ناقص و غیرملموسی از تختی داشته‌اند این موضوع جذاب و قابل احترام است.
سینمایی «غلامرضاتختی» نه تنها هویت ملی را به سینمای ایران هدیه کرد بلکه نشان داد که پرداخت به ابژه‌ها و مضامین وطنی به دور از موضع‌گیری‌های شبهه انتکتوئل می‌تواند مخاطب را میهمان یک فیلم خوب کند.